Historia Twórcą Parkour jest David Belle, który wraz z kolegami, na przedmieściach Paryża założył sławną grupę Yamakasi. Belle zainspirowany został przez swojego ojca - Raymonda. Ów żołnierz wypracował w Wietnamie sposób jak najszybszego przemieszczania się z punktu A do punktu B, co w warunkach wojny, toczącej się w gęstym buszu, było wyjątkowo użyteczne. Po wojnie Raymond wstąpił do straży pożarnej, gdzie wykorzystując sztukę przemieszczania do ratowania życia, osiągnął wiele sukcesów. David już jako dziecko podziwiał ojca i pragnął go naśladować dlatego dostosował sztukę przemieszczania do miejskich realii i nazwał ją Parkour. Nazewnictwo Osoba płci męskiej, uprawiająca Parkour nazywana jest "traceur", żeńska odmiana tego słowa to "traceuse". Zaś w liczbie mnogiej mówimy o "traceurs". Czym jest Parkour? Parkour to przede wszystkim użyteczność. W tym stwierdzeniu zawiera się to, iż traceurs powinni trenować tak aby w sytuacji zagrożenia życia mogli być pomocni (użyteczni). Przekładając to na techniki PK są one użyteczne wtedy, gdy są maksymalnie szybkie i zużywają minimalną ilość energii. Zatem w Parkour nie ma miejsca na salta, które nie dość, że są ryzykowne, zabierają cenną energię to jeszcze spowalniają bieg. Wyobraźmy sobie strażaka, który zamiast szybko przeskoczyć bramę palącego się budynku, będzie usiłował nad nią zrobić salto - byłaby to głupota. Co za tym idzie Parkour to efektywność a nie efektowność. Traceur jest użyteczny w momencie, gdy potrafi wybrać odpowiednie techniki PK do odpowiednich przeszkód i w odpowiednim czasie umie je zastosować. Warto również wspomnieć, iż nie można być użytecznym mając np. złamaną nogę, dlatego traceur powinien być przede wszystkim ostrożny i rozważny. Parkour zdecydowanie nie jest tylko skakaniem i priorytetem jest tu trening. Należy jednak od razu rozróżnić trening od technik Parkour. Ot prosty przykład - pompki nie pomogą nam w biegu, ale dzięki nim zyskami na sile rąk, którą możemy użyć do wspinaczki, tym samym polepszając nasz Parkour. Strona psychiczna jest również bardzo istotna, co prawda ciężko wytrenować sobie psychikę, jednak świadomość naszych możliwości pozwoli nam czuć się bardzo pewnie i bezpiecznie, gdy będziemy wykonywali poszczególne techniki. Parkour to rywalizacja z samym sobą i najgłupszą rzeczą, jaką można przypisać do PK są zawody. Tego typu przedsięwzięcia przeczą całkowicie idei Parkour.